به گزارش مجله خبری نگار، با این حال، کودکان بیش از همه در معرض خطر آسیبهای ورزشی هستند، زیرا بدن آنها هنوز در حال رشد و هماهنگی است. سالانه بسیاری از کودکان ۱۴ ساله و کمتر به دلیل آسیبهای ناشی از ورزش تحت درمان قرار میگیرند. در صورتی که نیمی از این صدمات با استفاده مناسب از وسایل ایمنی، تغییر محیط بازی و با رعایت قوانین ورزشی که به جلوگیری از صدمات کمک میکند، قابل پیشگیری است.
بیشتر آسیبهای ورزشی به دلایل زیر رخ میدهد:
*فقدان آموزش و آگاهی در مورد اقدامات احتیاطی ایمنی و صدمات احتمالی
*نامناسب بودن یا نبود تجهیزات
*ضعف بازیکنان
در ادامه اقدامات احتیاطی عمومی برای کمک به جلوگیری از صدمات ورزشی ذکر شده است:
*استفاده از وسایل و تجهیزات ایمنی مناسب
*تناسب محیط بازی با ورزش مورد نظر و داشتن نور مناسب
*اعمال و اجرای قوانین ایمنی
*هیدراته بودن بازیکنان در حین و بعد از ورزش
*استراحت کافی در حین تمرین و بازی به منظور جلوگیری از آسیبهای ناشی از استفاده بیش از حد از عضلات
وسایل ایمنی باید مخصوص همان ورزش باشد، مانند عینک، محافظ دهان، بالشتکهای ساق پا، آرنج و زانو و کلاه ایمنی. همچنین وسایل ایمنی باید به درستی در محل مناسب قرار بگیرند. علاوه بر این، تجهیزات ورزشی (مانند دسته و راکت، بسکت و دروازه) باید از هر لحاظ شرایط درستی داشته باشند و در صورت وجود هرگونه آسیب تعمیر یا تعویض شوند. مکان بازی نیز باید عاری از زباله و آب باشد.
برای اطمینان از آمادگی جسمانی خود یا فرزندتان برای انجام یک ورزش خاص، باید فیزیک ورزشی مناسب را داشته باشید. در واقع، داشتن این ویژگیهای فیزیکی خاص میتواند نقاط قوت و ضعف بدنی را آشکار کرده و مشخص کند که آیا این ورزش برای شما مناسب است یا خیر.
تنها معیارهای لازم برای شرکت کودکان در ورزشهای گروهی سن و قد و اندازه آنها نیست.
ممکن است شروع ورزش در سنین بسیار پایین از نظر جسمی برای کودک فایده چندانی نداشته باشد. در واقع، بچهها زمانی میتوانند در ورزشهای گروهی شرکت کنند که خودشان ابراز علاقه کنند و والدین نیز احساس کنند که فرزندشان از عهده آن بر میآید. همچنین، سن، قد و اندازه کودک نمیتواند معیارهای کافی برای سنجش آنها باشد، بلکه باید توانایی آنها را در درک مفهوم قوانین و کار گروهی نیز در نظر گرفت. به خاطر داشته باشید که توانایی هیچ دو کودکی شبیه هم نیست و ممکن است بعضی از آنها به لحاظ جسمی یا روحی آمادگی شرکت در یک ورزش گروهی را نداشته باشند تا زمانی که کمی بزرگتر شوند؛ بنابراین میتوانید با توجه به معیارهای، زیرا تصمیم بگیرید که آیا کودک شما قادر به شرکت در یک ورزش خاص هست یا نه:
*سن
*وزن
*نوع اندام
*رشد فیزیکی
*رشد عاطفی
*علاقمندی کودک به ورزش
توجه: AAP توصیه میکند نوجوانانی که به لحاظ بدنی رشد کندتری دارند باید از انجام ورزشهای تماسی اجتناب کنند تا زمانی که بدن آنها از نظر رشد به بدن همسالان خود نزدیک شود.
عرقی که در طول ورزش از دست میرود باید با مقدار مساوی مایعات در هر ساعت فعالیت ورزشی شدید جایگزین شود. بنابراین، شما یا فرزندتان باید قبل، در زمان ورزش و بعد از هر تمرین به قدر کافی مایعات بنوشید. همچنین، برای جلوگیری از معده درد ناشی از نوشیدن مقدار زیاد مایعات به طور همزمان، بهتر است هر ۱۵ الی ۲۰ دقیقه یک لیوان آب (یا یک نوع نوشیدنی ورزشی) بنوشید. نوشیدنیهایی که باید از آنها پرهیز کرد، نوشیدنیهای کربناته (گازدار) و کافئین دار هستند.
*تشنگی شدید
*ضعف
*سردرد یا سرگیجه
*ادرار تیره رنگ
*کاهش وزن جزئی
در صورت مشاهده علائم کم آبی باید بلافاصله مایعات و همچنین یک میان وعده دریافت میکنید. علائم کم آبی ممکن است مانند دیگر مشکلات پزشکی به نظر برسد. از این رو، برای تشخیص آن همیشه با پزشک خود مشورت کنید.
منبع:مانکن